 |
Dag Sunshine, daar lig je dan, opgebaard in een crematorium. Ik wil niet naar je kijken. |
Een crematorium, daar ben ik eenmaal in mijn leven naartoe gegaan en heb met mezelf afgesproken dit nooit meer in mijn leven te doen. Ik herinner iemand liever zoals deze bij leven was.
Laatste dagen
De laatste dagen kreeg ik plotseling foto’s van mijn nicht van jou, daar liggend op je bed. Het waren je laatste dagen op deze Aarde. De foto’s grepen me aan, zo ken ik je niet. Het is logisch dat iemand in zijn of haar laatste dagen er anders uitziet en toch… Had ik deze foto’s liever niet gezien, omdat ze nu voor altijd op mijn netvlies staan.
Herinneren
Ik wil jou herinneren met je altijd vrolijke lach, je zonnige humeur. Op de pijnlijke dagen die er vanwege je reuma ook vele waren, was je misschien minder vrolijk, maar daar heb ik nooit iets van gemerkt. Klagen was je vreemd. Wat heb je vaak samen aan de zee in Callantsoog gewandeld met ons. Daarna door het dorp terug naar jullie knusse huisje. Altijd gingen we even een ijsje halen.
Vrijheid
De kinderen genoten daar volop. Ze konden vrijuit spelen in de speeltuin om de hoek. Liever nog waren ze op het voetbalveld van Callantsoog te vinden, omdat ze wisten dat Ajax daar wel eens trainde. Zo voelden ze zich échte professionals. Het naastgelegen stukje bos was een bron van vermaak. Hier hebben ze menig uurtje doorgebracht.
Vakantie
Omdat wij het allemaal zo fijn vonden, hebben we ook regelmatig een week een vakantiehuisje gehuurd, zodat we niet 1 dag maar een hele week konden genieten van de zee en jullie gezelschap. Al deze herinneringen komen boven wanneer ik de foto’s voorbij zie komen, waarop je zichtbaar geniet van de zee, van lekker eten, van een feestje bijvoorbeeld op Koningsdag. Je mag nu naar je man met wie je zoveel jaren samen was, die je al 12 jaar moet missen.
Memorabilia
Het enige dat ik graag van je zou willen hebben, is het borduurwerk wat ik maakte voor jullie 50-jarige huwelijksjubileum. Het zijn afbeeldingen van schelpen, strandhuisje en meer dingen van de zee. Zo kunnen jullie toch nog een beetje bij me zijn.
Paardje
Bij thuiskomst schoot me ineens te binnen dat ik een knuffelpaardje heb. Dit heb ik van jou gekregen tijdens een van de logeerpartijen bij oma. Ik was volgens mij een jaar of 10 en helemaal gek van paarden.
Op alle verjaardagen vroeg ik dan ook steevast of ik op paardrijden mocht. En anders alles van paarden is goed. Dat kon een kettinkje, oorbellen, poster, boeken of iets dergelijks zijn. Van jou mocht ik iets uitzoeken uit de speelgoedwinkel. En ik nam ruimschoots de tijd daarvoor. Ineens zag ik wat ik wilde, het was een knuffelpaardje waarmee ik dan slapen kon en je zo nog mee naar huis nemen kon.
Contact?
Zou jij me hebben ingefluisterd? Het is immers nog niet zolang geleden dat ik weer verhuisd ben en het wiegje met mij knuffels, waaronder het paardje, weer op mijn werkkamer is neergezet. Ik heb vannacht met het paardje geslapen en je zo nog even bij me gehad en weet dat ik maar aan je hoef te denken om bij je te zijn.
Lieve tante, ik wens je een goede reis. Until we meet again, don’t know where, don’t know when.