 |
Ik heb echt nooit ruzie en je moet wel van hele goede huize komen, wil je dat lukken. |
Ik heb echt nooit ruzie en je moet wel van hele goede huize komen, wil je dat lukken. Maar een medewerker bij de Jumbo is het gelukt. Applaus. Wat gebeurde er.
Elke week haal ik bij Jumbo het Yam brood de desem variant ('orange zak) omdat ik dit gewoon het gezondste brood vind en zeer goed van smaak. Ik eet glutenvrij, maar dat hoeft in principe niet. Dus ik vraag altijd om het brood te snijden.
Er ontstaat vaak wel een soort van discussie, maar zeker niet altijd. 'Dat mag niet gesneden worden, dan komen er gluten bij', zeggen ze dan. 'Klopt', zeg ik dan heel vriendelijk, 'maar ik kan tegen gluten en ik eet dit omdat ik het gezonder vind dus snij maar' en lach vriendelijk. Soms doen ze nog even lastig, maar dan snijden ze het toch.
Bij de Jumbo in Sittard, de nieuwe bij stadion, gaat het altijd goed als die man er staat. Heel fijn en ontspannend een verademing die man. Maar nu stond er een vrouw. Shit dacht ik, krijg ik natuurlijk weer die discussie wat gewoon veel energie kost als ze standvastig zijn.
Nou ik kan je vertellen, dat was ze. Ze kwam zelfs omlopen en kwam nogal theatraal en dominant voor me staan. 'Nee, dat mogen we niet snijden en we hebben net een vergadering gehad'. Ik zeg 'huh, maar waarom niet'?
'Omdat we andere klanten zo in gevaar brengen'. Ik moet lachen. 'Nee joh, ik zal het even uitleggen. Kijk... dit brood moet voor mensen met coeliakie of heftige glutengevoeligheid inderdaad glutenvrij zijn. Dat jullie waarschuwen is goed. Maar ik mag gluten, dus als je het snijd komen er glutenen op en...'
'Ja stop maar', zegt ze nogal heftig met haar energie. 'Ik weet hoe het in elkaar zit en je hoeft het niet te vertellen. We maken geen uitzondering voor jou om andere mensen in gevaar te brengen'. Ik verhef mijn stem en zeg 'nee jij snapt het niet en ik wil mijn verhaal afmaken zodat je het wel begrijpt'. 'Dat hoef je niet te doen, zegt ze'. 'Jawel dat ga ik wel doen'.
Dus... als dit brood in jullie apparaat komt en je snijdt daarna gewoon brood maakt dat dus niks uit, want in dit brood zitten geen allergenen. Dus snijd maar. Bij andere Jumbo's en eerder hier doen ze dat ook'.
'Nee zegt ze, dat mag niet'. 'Waarom mag het niet'? 'Dat leg ik je net uit', zegt ze. Ik zucht wat harder en zeg: 'ja omdat je andere mensen in gevaar brengt en ik leg je uit dat dit dus niet klopt'. 'Dat mag jij vinden, maar het mag gewoon niet. Het mag niet, het mag niet, het mag niet', herhaalt ze paar keer op een toon die niet echt normaal is.
Nou ik stond te koken. Ondertussen zag ik allemaal mensen naar ons kijken. Enorm gênant. Uit super kwaadheid grits ik het brood uit haar handen zeg: 'Ach mens' en slik de woorden in.
In de auto voel ik me zo razend, niet normaal. Thuis bel ik het Jumbo-hoofdkantoor en leg rustig mijn verhaal uit. 'Oh zegt een man, natuurlijk mogen ze dat brood snijden na een waarschuwing. Andere klanten brengen ze niet in gevaar'.
Ik zucht. 'Dank je wel, jij snapt het. Hoe die vrouw deed, de energie die ik voelde, kan echt niet. Ik ga daar niet meer heen. Het brood kost verdorie bijna 6 euro en dan krijg je ook nog een lading negatieve energie erbij kado, niet normaal'.
De man zegt: 'heb je een momentje, ik ga nu bellen naar het filiaal' en ik hoor een muziekje als ik in de wacht sta. Wouw dacht ik, dat is daadkrachtig en goed en dat die vervelende vrouw maar op haar donder mag krijgen.
Het muziekje stopt en hij zegt: ik had haar aan de lijn en heb haar duidelijk gemaakt dat als een klant na de waarschuwing toch gesneden wil hebben, dat ze dat gewoon moeten doen en ze GEEN andere mensen in gevaar brengen. Vanaf nu moet het goed gaan'.
'Ik zeg laten we het hopen'. 'Ja zegt hij dat hoop ik ook. Maar zal hierover nog een brief sturen'. 'Waanzinnig bedankt dat jij het zo goed oppakt. Misschien kun je ook die brief naar andere Jumbo's sturen, zodat ik niet steeds die discussie aan moet gaan'.
Tekst: Irene Lelyveld.