 |
Op TV zie ik een klein ventje zitten. In een stoeltje. Een familieplaatje. |
Terug in de tijd: Portugal.
Met dochter, schoon- en kleinzoon.
Elke ochtend hetzelfde ritueel.
Tijdens het gezamenlijk ontbijt.
Jor, onze kleinzoon, was nog erg jong.
En zat aan tafel in een stoeltje.
Bevestigd aan de tafelrand.
Zodat zijn korte beentjes wiebelden.
Schoonzoon en ik hadden een missie.
(Klein)zoonlief dierengeluiden leren.
Dat ging met vallen en opstaan.
Het varken was niet zo moeilijk.
En de koe, hond en kat ook niet.
Maar dan de haan: ingewikkeld.
Het kukeleku wilde niet erg vlotten.
En eindigde in iets als Lusukelu.
Hilariteit alom. Bij ons volwassenen.
Het ventje vond het allemaal prachtig.
Al snapte hij er geen snarsje van.
Het is circa 17 jaar later.
Hij is geslaagd voor HAVO 5.
En doet een ICT-opleiding.
That’s different koek.