 |
Flappie en bijna Kerst, herken je het? Dit wordt echter een heel ander verhaal. |
Waar ik het afgelopen jaar van genoten heb is… Flappie! Onze ‘Flappie’ heet Snoopy of Snoepie. Hoe omschrijf je eigenwijs, schattig,
pluizig en lief tegelijk eigenlijk?
Extra dier
Zij was een welkome aanvulling op onze familie. Ik stond in de achtertuin en vertelde enthousiast tegen de kleinkinderen waar het hok voor de kippen zou komen. En hoe leuk dat het zou gaan worden om elke dag de verse eitjes uit het hok te halen. Zij mogen daarbij helpen wanneer ze bij oma zijn.
De buurvrouw hoort aan de andere kant van de hoge haag van coniferen mijn verhaal en vraagt: 'Wil je dan ook een konijn'? 'Ja, leuk,' zeg ik. De kinderen vinden dat ook erg leuk en we mogen meteen even komen kijken bij Snoepie.
Boerderij
'Je krijgt het hok, het voer en alles erbij hoor'. Ik word hier zo blij van, want dat is met de kippen al het begin van mijn boerderij. Dat is het doel wat bovenaan staat op mijn lijst.
Een eigen boerderij met veel dieren. Allemaal buitendieren in verband met de allergie van mijn man. Ik hoop van harte dat we wel een Briard kunnen hebben volgend jaar. Even opvijzelen dat immuunsysteem!
Dat worden dan 2 geitjes, want daar wordt mijn schoondochter héél blij van en zo ben ik van oppas verzekerd. En natuurlijk 2 hangbuikzwijntjes en nog meer kippen met een groter kippenhok. En ja, héél erg graag een Briard erbij. Daarnaast een pipowagen in de tuin, zodat ik in alle rust aan mijn volgende boeken kan werken.
Nestdrang?
Snoepie, een fijne aanvulling op ons al kleiner wordende gezin. De jongens zijn tenslotte groot geworden en hebben het ouderlijk nest verlaten. Dieren waren sowieso meer mijn ding en ik heb de jongens daaraan laten wennen als kind.
Nu mogen ze zelf de keuze maken of dieren wel of niet passen in hun leven. Bij mij horen dieren wél in mijn leven en wanneer ik geen dieren om me heen heb, ben ik gewoon een stuk minder gelukkig.
Koud he!
Met al die sneeuw en nachtvorst is het toch al een stuk kouder buiten. Vandaar dat ik gisteren het konijnenhok en de legbakken van de kippen voorzien heb van extra zaagsel en stro. Dan is het voor alle meisjes wat aangenamer.
De dieren zijn nu ineens allemaal vrouwelijk, dat was vroeger wel anders. Toen hadden we cavia’s, ratjes, honden en allemaal waren het mannen. Plus 2 zonen en een man, soms best pittig voor mij als enig meisje.
Eeuwige plaats
Vanmorgen ging ik kijken of er uit de drinkfles van het konijn, met een anti-vorst hoesje eromheen, nog wel water kwam zodat ze kon drinken. Het konijn was niet in haar warme hok.
Ik had sinds een paar weken het kippengaas van de ren wat omhoog gedaan, zodat ze in de hele tuin kon lopen wanneer ze daar zin in had. Die zal wel een rondje aan het lopen zijn, dacht ik nog.
De hele tuin lag vanmorgen nog vol sneeuw, dus dan zit ze waarschijnlijk achter een van de 3 houten tuinbanken, lekker uit de wind.
Ik keek achter de bank die tegen het huis aan staat en… Daar lag ze, dood!
Ach, het arme dier, toch overleden door de kou? Een schuldgevoel bekroop mij. Dit kon ik meteen van me afzetten, want ze had immers zelf de mogelijkheid gehad om in haar warme hok te gaan liggen. Gelukkig zit er nog geen vorst in de grond en kon ik een graf graven, om haar op het ‘cavia-kerkhof’ te begraven.
Het is een mooi afscheid geworden. Bedankt Snoepie voor die fijne tijd dat je bij ons was. R.I.P.