 |
Als je vol in het leven staat en gevoelig bent voor lief en leed dan kan het niet anders dat verdriet en geluk je beste vrienden worden. |
De momenten dat je on top of the world staat of het punt van rock bottom hebt bereikt, horen bij het leven van mensen die openstaan voor levenservaringen en evolutie. Daar hoef je echt niet bipolair voor te zijn of hoog sensitief.
Ik houd van deze mensen. Dit zijn voor mij mensen met een authentieke ziel die intens kunnen genieten van simpele zaken als een mooi gesprek, een zonsondergang, spontane acties zoals in je blote kont de zee inspringen of plotseling op die lekkere muziek gaan dansen alsof niemand kijkt.
Niks Meegaan met danwel Ten ondergaan in de massa. Een eigen identiteit waarbij je kwetsbaarheid toont die oh zo krachtig is. Een puurheid als de bitterste chocolade van Verkade. In de loop der jaren kom ik steeds meer mensen met deze 'bloedgroep' tegen. Mensenmensen. Gepassioneerd. Wars van gebral en status. The real deal. Een ware verademing.
Het is meer dan prettig dat je tot het besef komt dat de grijstonen van het leven het zwart en wit gaan overnemen. Dat op rechte wegen vele vertakkingen ontstaan. Dat de (Ver)Oordelenden plaats maken voor de Begripvollen.
Natuurlijk houdt dit niet in dat je het continue met elkaar eens bent, zeker niet, een goede discussie wordt niet uit de weg gegaan. Maar er is Wederzijds Respect. En wat ook zo lekker is, Humor en Zelfspot. Ook in donkere dagen. Humor is namelijk een hele goede remedie tegen verdriet en pijn.
Onlangs zag ik op tv de inspirerende 102-jarige Benjamin Ferencz. Op 27-jarige leeftijd was hij hoofdaanklager van het Einsatsgruppen-proces na WOII in Neurenberg. Een imposante persoonlijkheid van 1.49m die vele kopstukken uit het Naziregime als Hess, Göring, Von Ribbentrop en Seyss-Inquart heeft aangeklaagd en ter dood heeft laten veroordelen. Het is een understatement dat hij de duistere kant van de mens en zijn gruwelen van nabij heeft gezien.
Ondanks de gitzwarte feiten van onder andere de Holocaust die hij heeft blootgesteld, heeft hij zijn gevoel van humor weten te behouden. 'Als je aan de binnenkant huilt, moet je aan de buitenkant lachen. Anders verdrink je in je tranen'. Prachtig verwoord en zo waar.
Je kent zelf vast ook wel een moment dat je het even niet meer helder ziet, maar dat er toch ergens een moment was dat je moest lachen. Een komische situatie, een droge opmerking of gewoon een gekke gedachte.
Niet? Zoek het op als je zo’n vervelend moment hebt. Het helpt. En maak je niet druk over die mensen die dat niet begrijpen en klaar staan met een negatieve mening. Omring je met mensen die oprecht en echt zijn.
Blijf bij jezelf en behandel anderen zoals jezelf behandeld wilt worden. Dan wordt de wereld vanzelf een stukje mooier. Keep smiling!
