 |
Moraal is ver te zoeken in dit verhaal. |
Een dame die verveeld rondrijdt in haar bolide vraagt aan een aan de kant van de weg zittende verkoper: 'Voor hoeveel verkoopt u uw eieren'? De oude verkoper antwoordt: '50 dollarcent voor een ei, mevrouw'.
De dame zegt: 'Ik neem zes eieren voor 2,50 dollar of ik ga weg'. De oude verkoper antwoordt: 'Koop ze tegen de prijs die u wilt, mevrouw. Dit is een goed begin voor mij, want ik heb vandaag geen enkel ei verkocht en ik heb dit nodig om te leven'.
Ze kocht haar eieren voor een spotprijs en vertrok met het gevoel dat ze had gewonnen. Ze stapte in haar chique auto en ging met haar vriendin naar een chique restaurant. Zij en haar vriendin bestelden wat ze wilden.
Ze aten een beetje en lieten veel achter waar ze om hadden gevraagd. Ze betaalden de rekening, die 150 dollar was. De dames gaven 200 dollar en vertelden de chique restauranteigenaar om het wisselgeld als fooi te houden.
Dit verhaal lijkt misschien heel normaal voor de eigenaar van het chique restaurant, maar zeer oneerlijk voor de eierverkoper. De vraag die het oproept is: waarom moeten we altijd laten zien dat we de macht hebben over iemand in nood? En waarom zijn we zo vrijgevig aan mensen die het helemaal niet nodig hebben.
Ik heb dit ooit ergens gelezen, dat een vader goederen van arme mensen kocht tegen hoge prijzen, ook al had hij de dingen niet nodig. Soms betaalde hij er meer voor. Ik was verbaasd. Op een dag vroeg zijn zoon hem: 'Waarom doe je dit papa'? Zijn vader antwoordde: 'Het is liefdadigheid verpakt in waardigheid, zoon'.
Ik wil ieder van ons uitdagen om het beter te doen. Dat kunnen we doen. De moraal zit dus in het staartje van dit verhaal.