 |
Breaking news? Hoe dan?! Nou let op: ik zie het steeds meer om me heen. |
Op social media, de vrouwen die ik deze week heb gesproken... de ballen die ze allemaal omhoog proberen te houden en als er dan iets niet lukt, het 'gezeik' dat ze over zich heen krijgen.
Ze zijn dat zat! Ik ben dat zat! Wij zijn dat zat! Naarmate je ouder wordt en je kids ook, dus gaan puberen, neemt je zorghormoon af.
Je weet wel.
Die schattige baby met die grote ogen, die lekkere babygeur (ik bedoel, Zwitsal etc. niet de zure melkspuug en de tandenpoep) die maakte van alles in je los. Dat je over uithoudingsvermogen beschikte dat steeds verder opgerekt werd, dat begon toen.
Dat je een chronisch slaaptekort had van minimaal een jaar en je functioneerde nog steeds redelijk. Maar dat je vooral als een leeuwin voor je kind zorgde en alles over had voor het welzijn en het geluk van je kind.
Totdat... de maat vol is, het tijd is dat de kinders zelfstandig worden. Dat ze ook opeens een eigen mening blijken te hebben. Of gewoon heel bijdehand kunnen zijn of simpel brutaal.
In de natuur gaan die kids ook op een gegeven moment zonder pardon 'op zichzelf'. Hier blijven we zorgen. En regelen. Gras voor de voeten wegmaaien. Verantwoordelijkheid overnemen tot in den treure.
En dan komt zo'n puber. Die blèrt waarom haar/zijn kleren nog niet zijn gewassen, terwijl je al weken roept, ruim je kamer op en gooi je vieze kleren in de was.
Dat doen ze dan, opeens. En ligt vervolgens bijna alles wat ze hebben in de was. Of je dat wel even gaat wassen gelijk. Want ze hebben nu echt geen sportkleren meer.
Kinderen... je zult weten dat je ze hebt. En ooit wilde. Dat ze je tot het uiterste drijven, daar was je met die peuterpuberteit al achter.
Maar dan zijn ze nog zo schattig klein en met veel dingen hulpeloos. Al zou je dat niet zeggen als je die waffel af en toe hoort.
Puberteit is een overtreffende trap qua uithoudingsvermogen. Je kunt opeens best makkelijk tot 1000 tellen en komt er achter dat het niet genoeg is. Bij lange na niet. Dan krijg je opeens weer een berichtje dat je de aller aller allerliefste bent. Smelt je toch weer. Die blinde vlek he! Moeilijk. Lastig.
Toch neemt dat zorghormoon af. Je krijgt er een beetje genoeg van. Weet alleen niet wat je zelf wilt. Begint vaak moe aan de dag of lusteloos. Geen ruimte voor jezelf en soms letterlijk te weinig lucht.
Te weinig tijd voor jezelf en je leven is best oppervlakkig eigenlijk. Mist die inhoud. Diepgang. Je merkt dat je niet meer zo nodig bent voor je kids dan eerst.
Nu is het eerder om verhalen over stomme leraren of nieuwe schoenen/liefdes aan te horen, dan goedbedoelde adviezen te geven die ook aangenomen worden. Of afspraken te maken waar ze zich ook aan houden.
Wat er eerst was, is er niet meer. Het verandert. En dat is goed. Alles verandert. Altijd. Je rol als kind, puber, vrouw, partner, moeder. Alles om je heen.
Nu is het de bedoeling dat je meebeweegt. Sowieso is dat altijd het beste om mee te bewegen. Controle, stilstand, het roept verkramping op. Dat wat je vooral niet wilt.
Zere nek, schouders, regelmatig hoofdpijn. Het stroomt niet lekker door zeg maar. Dus merk je dat je echt prioriteiten moet stellen. NU. Jezelf op 1. Anders red je het niet. Niet meer.
Met wat hulp kom je er wel achter wat je met de rest van je leven moet gaan doen. Wat je niet wilt. Is vaak makkelijker dan te zeggen wat je wel wilt. Er zijn zoveel keuzes en je wilt het meestal iedereen naar de zin maken ten koste van jezelf.
Want daarom ben je nu waar je bent. En dat voelt niet meer ok. Klaar mee. Nooit meer verzuchten: Is dit nu alles? Gelukkig is er een lichtje aan die horizon.
Je geeft je leven weer inhoud. Neemt weer de regie terug over je leven. Gaat weer stralen. En je partner en kids doen niet meer zo vervelend. Echt niet? Hoe dan!
Doordat jij hebt aangegeven dit wil ik niet langer meer. Ik ga het anders doen en doordat jij het anders doet, kijk je ook heel anders tegen hun 'gezeur' aan.
Weet je dat je echt heel anders de huishoudelijke taken op je neemt als je elke dag tijd voor jezelf hebt? Dat je fluitend gaat stofzuigen, omdat je daarvoor heerlijk even iets voor jezelf hebt gedaan? Dat lukt echt!
Ik heb de 'Is dit nu alles'-methode voor je. Beproefd, aan gesleuteld, geperfectioneerd, tadaaaa! Fijne 1 op 1 coaching, veilig maar vooral wel eerlijk, samen beginnen aan de rest van jouw geweldige leven met meer rust, ruimte voor jezelf, inhoud en diepgang.
Met wat hulp van mij, kom jij er echt wel! En vergeet het niet: maandagmorgen om 10:00 uur Facebook Live!