Beetje leven vanuit angst. Kom op zeg!

weerhouden artikel Al vanaf dat ik het me kan herinneren wilde ik stewardess worden.

Vanwege familie in het buitenland en een moeder die Schiphol ook tof vindt, kwam ik best regelmatig op onze luchthaven. Die mooie grote blauwe vogels van de KLM daar, die dames in die prachtige blauwe pakjes met rolkoffertjes... het leek me fantastisch! Overal naar toe kunnen en dan ook nog met het vliegtuig, hoe gaaf is dat?

Nu was het eerst mijn opleiding die voor een omweg zorgde, want MAVO was niet genoeg en dus moest er nog een toeristische MBO opleiding bij. Ondertussen puberen, met de pet er naar gooien (goh... klinkt als mijn puber) en dus via nog wat omwegen kwam ik toch echt op zo'n stageplek terecht. 

Helaas werd daar ook duidelijk dat ik met mijn 1.58m al uitgegroeid was en dat was te klein. Je moest namelijk 1.65m zijn. Een tijdje heb ik dit een beetje kunnen rekken en er stond zelfs 1.64m op mijn paspoort voor even. 

Maar ik werd best vaak tegen de meetlat gezet als ik ging solliciteren. KLM werd het niet, maar ik zag gelijk: er zijn nog andere mogelijkheden. En maar goed ook, ik was ondertussen met zo'n grote vogel richting Canada gevlogen en bedacht me opeens dat je dus wel tig uur met leuke maar ook heel vervelende mensen opgesloten zat en hier het beste van moest maken.

Tja, dan ging ik liever achter de balie zitten. Voor grondstewardess was mijn lengte niet zo'n probleem gelukkig, dus solliciteren bij de luchthaven zelf en jaaaa gelukt! Nu had ik me uit het veld kunnen laten slaan doordat ik geen HAVO had, maar met MAVO is het me ook gelukt en die MBO kwam er ook nog. Gelukkig heb ik gevoel voor taal.

Daarna had ik ook bij de pakken neer kunnen gaan zitten omdat ik maar 1.58m was. Ook daar was een mouw aan te passen en die pakte nog eens heel goed uit ook! Nee ik ging geen groeihormonen slikken, ik liet me niet oprekken, ik zocht verder wat wel bij mij paste. En dit was beter dan mijn oorspronkelijke idee.

Op de Nationale Gezondheidsbeurs weer hele mooie en bijzondere mensen ontmoet. Dames die stuk voor stuk over talenten beschikken, maar hier nog weinig - veel te weinig - mee doen. En dit ligt voornamelijk aan hun omgeving en hoe zij daar weer op reageren of reageerden.

Die angsten en verkeerde overtuigingen houden hen klein. Wat zonde! Als we het daar over hebben door een tekening, door een boodschap van hun onbewuste via een kleinigheidje van mij of een orakelkaart, dan weten ze het heel goed.

En ook dat ze iets anders willen en zouden moeten maar... Die maar help ik uit de weg te ruimen. Door te tekenen en kleur te gebruiken, neem je de eerste stappen. Onderneem je actie. Hoe klein het ook is. Maar er gaat iets veranderen wanneer je dit doet. De 1e kleine stap is gezet op weg naar een totaal ander leven. Zo simpel? Ja zo simpel.

Nu heb ik ook al 2x te horen gekregen dat ik mijn kinderen niet moet stimuleren topsporter te worden, maar ze moet vertellen dat ze zich beter met andere dingen bezig kunnen houden. De 1e keer klapperden mijn oren. De 2e keer was ik laconiek en dacht laat maar zitten. 

Hoezo mag een kind (want dat zijn ze tenslotte, aan het begin van hun leven) nu al haar/zijn dromen aan de kant zetten? Met nog een heel leven vol kansen voor zich? Echt kul. Een ander woord heb ik er niet voor. Ik ben het levende bewijs en hopelijk hun voorbeeld dat je alles kunt wat je wilt. En dat er altijd een manier is. Dat je gaandeweg ook je doelen bij kunt stellen.

Door ervaring andere wensen krijgt. Of gewoon dat het lukt. Wat je graag wilt. Wanneer je er voor werkt, het er voor over hebt. En ja dat is soms lastig. Vervelend. Om te janken. Spierpijn. Groeipijn, letterlijk en figuurlijk. Maar toch. 

Wanneer het dan lukt is het goud! En wanneer het dan anders wordt, merk je dat zelf vroeg genoeg. Niet omdat ik zeg dat ze het nooit gaan redden. Dan geef je bij voorbaat al op. Waarom in vredesnaam? Kul.

Ik heb dan zo'n coach die zegt: luister naar de mensen die zijn waar jij wilt zijn. Zijn mensen met - vast goedbedoelde - adviezen daar niet, volgen zij hun dromen niet, geven ze bij voorbaat al op? Dan is hun advies het niet waard om naar te luisteren.

Dit heb ik goed in mijn oren geknoopt. We volgen hier onze eigen koers en laten iedereen een poepie ruiken. Stellen we gaandeweg ons leven bij, worden onze doelen anders? Dan is dat voor ons vroeg genoeg om er op te anticiperen.

Beetje leven vanuit angst. Kom op zeg! Dat is echt kul, die tijd heb ik wel gehad...

2015 - 2024 Vrouwtotaal